rbu 599 -- ថើបចន្ទ្រលើមេឃ

បេះដូងហែកមេឃ ជ្រែកភពខ្មៅ
ព្រះពាយហួចហៅ កួចព្រលឹង
លម្ហធំធេង ឃើញល្វើយល្វឹង
ភ្នែកមើលរំពឹង ចិត្តមិនក្សាន្ត។

សម្លឹងឃើញចន្ទ្រ ក្នុងវេហាស៍
ចិត្តគិតប្រាថ្នា ឈោងចាប់ចន្ទ្រ
ស្រវាចាប់ផុត ចាប់មិនបាន
ទ្រូងអើយព្រួយប្រាណ ធ្វើយ៉ាងណា?

ឱ មេឃងងឹត ទាបជិតមក
ឲ្យខ្ញុំចាប់យក ចន្ទ្រស្រស់ថ្លា
កំដរជីវិត សែនឯកា
បានស្បើយទុក្ខា នៅម្នាក់ឯង។

ឱ ភក្ត្រចន្ទ្រអើយ ស្រស់ម្ល៉េះទេ
ល្អឯកលើសគេ ស្អាតហួសថ្លែង
ចិត្តចង់បានចន្ទ្រ បីបន្លែង
ផុតទុក្ខចំបែង ក្នុងជីវិត។

ឱ នឹកឃើញហើយ ទោះមិនបាន
ត្រកងបីប្រាណ ចន្ទ្រពិតៗ
ខ្ញុំអាចថ្នមចន្ទ្រ ពុំប្រតិដ្ឋ
បានថើបចំពិត ស្រមោលចន្ទ្រ។

ស្រមោលចន្ទ្រអើយ មានមន្តអ្វី
ឲ្យខ្ញុំនឹកស្រី ភ្លេចមិនបាន
រងាញាប់ញ័រ កំព្រាប្រាណ
ទុក្ខឥតស្រាកស្រាន្ត ជាប់ជានិច្ច

អ្នកគ្រូ Danin Vich៖

បើចន្ទព្រមរះ ជះពន្លឺ
ម្ដេចអ្នកមិនព្រឺ ប្រឹងព្រឹលធ្មេច
ពេលចន្ទរះនៅ នឹកជានិច្ច
ស្រមោលចន្ទលិច ភ្លេចលែងខ្វល់។

ពេលចន្ទមិនរះ ប្រឹងស្រែកហៅ
ស្រមោលចន្ទខ្មៅ ឈោងមិនដល់
ខំស្រែកហាក់ចិត្ត គិតកង្វល់
ចិត្តច្រួលច្របល់ ខ្វល់ចង់ថើប។

ថើបពីចម្ងាយ ស្ដាយរូបចន្ទ
បានស្នេហ៍ថែកាន់ ហាក់បង្ហើប
បង្ហាញចិត្តក្បត់ ចត់ចិត្តស្រើប
បែកបែរប្រែថើប តារាថ្មី។

Sao Puthpong៖

ទេៗ ដួងចន្ទ្រ សូមមេត្តា
ចិត្តមិនប្រាថ្នា បោកប្រាសស្រី
សូមតែចន្ទ្រថ្លា ត្រាប្រណី
មេឃជាសាក្សី នៃចិត្តស្មោះ។

បើអាចវះបាន បេះដូងពិត
បង្ហាញវរមិត្ត ឃើញទាំងអស់
តែមានន័យអ្វី លែងស្រណោះ
បើអស់សង្ខារ ចោលចន្ទ្រអូន។

ឃើញទេៗ ក្នុងវេហាស៍
ពុំមានតារា ងងឹតសូន្យ
ទ្រូងខ្ញុំរងា ចិត្តស្រពោន
ហេតុអ្វីចន្ទ្រអូន ដាច់អាល័យ?

© rbu_spp 6:21 pm Sept 22, 2014 Puthpong Sao

Like

rbu 598 -- ទុក្ខឥតប្ដីប្រពន្

How about the fate of your nation, suppose it's Cambodia nowadays? You're afraid of being in possibly hard living of yours to the detriment of your nation's fate! I had spent years and years to think over and over this thought and then gave it up. If you see me in person, you'll know much more reality of me and my choice.

ខ្លាចជាប់គុក ជីវិត គិតប្រាសខ្លួន
ទោះប្រឹងពួន បាំងខ្លួន ថាផុតទុក្ខ
ជីវិតអ្នក ច្បាស់ជាក់ នៅជាប់គុក
ទៅថ្ងៃមុខ លុះផុត មួយជីវិត។

ព្រះបានប្រាប់ ច្បាស់ហើយ យើងក៏ដឹង
ជីវិតហ្នឹង កើតហើយ គុកពិតៗ
ត្រូវគិតគូរ ឲ្យយល់ ន័យជីវិត
កុំប្រតិដ្ឋ /ប្រឌិត/ គេចកែ ពុំរួចឡើយ។

ពុំមែនលះ មិនយក ប្ដីប្រពន្ធ
ព្រោះទម្រន់ គិតខ្លាច ពិបាកហើយ
ពុំអាចគេច រួចទេ ឱ អ្នកអើយ
ព្រោះហ្នឹងហើយ ជីវិត គឺជាទុក្ខ។

កុំគិតស្មាន មិនយក ប្រពន្ធប្ដី
គិតថាអ្វី រួចចាក ភ័យទៅមុខ
ពុំរួចទេ ចូរអ្នក កត់ចាំទុក
ទុក្ខរុំរុក គ្រប់គ្នា ជាការពិត។

បើអ្នកក្ដិច ខ្លួនអ្នក ហើយមិនឈឺ
នោះទើបគឺ អ្នកជា ម្ចាស់ជីវិត
បើមួលទៅ អ្នកឈឺ ឃើញជាំនិត្យ
នោះរឿងពិត មិនអាច ឃាត់ឈឺបាន។

បើឃាត់បាន កុំឲ្យ អ្នកឈឺចាប់
បញ្ជាប្រាប់ មិនឈឺ ខ្លាំងប៉ុន្មាន
នោះទើបអាច គិតថា អ្នកម្ចាស់ប្រាណ
ហើយថាបាន ជាម្ចាស់ ជីវិតឯង៕

© rbu_spp 5:39 pm Sept 22, 2014 Puthpong Sao

Like

rbu 597 -- សិក្ខាសាលា និពន្ធភាពយន្ត

មែន! ត្រឹមត្រូវ ប្អូនប្រុស យេង ឈាងលី
តួនាទី ជីវិត គឺតស៊ូ
ទោះគេរត់ យើងដើរ ថ្វីបើយូរ
មិនរអ៊ូ ស៊ូដើរ គង់ដល់ទី។

ពីទីនេះ ទៅនោះ មិនខុសឆ្ងាយ
កុំខ្វល់ខ្វាយ បើប្រឹង ឲ្យពេញទី
នឹងបានដល់ កុំឆ្ងល់ យើងចេះពី
ស្គាល់នាទី ជាផ្លូវ ទៅជោគជ័យ។

កាលពីមុន ខ្ញុំរស់ លាក់ឈ្មោះឈឹង
ខ្វះព្រលឹង រឹងប៉ឹង គិតមមៃ
ពុំចង់រស់ ក៏ព្រោះ ទុក្ខរីងរៃ
ពិរដងម្ភៃ ឆ្នាំខាត ឥតអសារ។

ទុកកប់ចោល ចំណេះ ដែលអាចប្រើ
ឲ្យប្រសើរ ជីវិត បានថ្លៃថ្លា
គេស្គាល់ខ្ញុំ តែអ្នក មកសិក្សា
ប្រាថ្នាចេះ រៀនសូត្រ ពីរូបខ្ញុំ។

ខ្ញុំបង្រៀន គណិត ថ្នាក់បាក់ឌុប
១០ឆ្នាំគ្រប់ តាមសិស្ស មករកសុំ
ទាំងភាសា បារាំង អង់គ្លេសផ្ដុំ
សិស្សចោមកុំ នៅផ្ទះ បានមួយចាយ។

ធ្លាប់សរសេរ កាសែត ជិតម្ភៃឆ្នាំ
ទាំងចិត្តស្រាំ រកាំ កម្មជាប់កាយ
ឥឡូវគិត ដេញតាម ពេលបាត់ឆ្ងាយ
ទើបនឹកស្ដាយ ត្រូវចេញ មើលគេឯង។

សូមអរគុណ ជូនពរ គ្រប់ៗគ្នា
អង្គសិក្ខា សាលា បង្រៀនស្ដែង
ជួយបណ្ដុះ បណ្ដាល វិជ្ជាតែង
និពន្ធចែង ជារឿង ថតភាពយន្ត។

ទាំងលោក ណា ថាផុន អាមនទុត
សទ្ធាមុត និង ឆៃ កាវីភុន
នាម ផៃរ៉ាត់ បញ្ចូល សាច់ភ្លេងមន្ត
ឲ្យភាពយន្ត ពេញគ្រប់ សិល្ប៍៧។

លោក លី ប៊ុន ហេង ជា ម្ចាស់ឆ្លងដែន
នាង ឈូក សែន ស្រស់ស្អាត ជានារី
ខាងចាត់ការ ទូទៅ រត់វក់វី
លោកសំភី ឃឹម ចន្ទ សុអហំ៕

© rbu_spp Sept. 22, 2014, Sao Puthpong

មិនខ្វល់ថាដើយឺតប៉ុណ្ណានោះទេ ដែលសំខាន់នោះ គឺមិនឈប់ (ខុងជឺ) — with Ah Pov and 4 others.

LikeLike ·  · Share

rbu 596 -- បទ សត្វត្រយង

ភ្លេងដេញប្រគំ ដំគោះកេះ

សិស្សទាំងនេះចេះ ភ្លេងបុរាណ
គងគោះមូងៗ តាមលម្អាន
រនាតធំបាន រណ្ដំឯក។

ឯរនាតតូច ដូចការី
គងធំតូចក្ដី រនាតដែក
ឈឹងឈឹបគោះឆាំង ភ្លេងប្លែកៗ
ស្គរដំរួមប៉ែក ភ្ជុំកាន់បិណ្ឌ។

មេវង្សបុរាណ រតនៈ សុខ
ចិត្តស្ម័គ្រជួយស្រុក តាមបំណិន
និស្សិត SITEC មានសុបិន
អាយធី ចេះប៉ិន លើកភ្លេងខ្មែរ។

ក្រុមសិស្សសាលា ក្បែរខាងវត្ត
ទោះពុំទាន់ស្ទាត់ លេងហូរហែ
ឆ្នើមបានប៉ុនណេះ រៀនបីខែ
គួរសរសើរដែរ លេងពីរោះ។

ពីជ័យវរ្ម័ន ទីប្រាំពីរ
និងទួលសូភី សាលាឈ្មោះ
វិទ្យាល័យនិង បឋមនោះ
ក៏ព្រោះស្រឡាញ់ បុរាណភ្លេង។

សិស្ស អ៊ឹម ប៊ុនរិទ្ធ អ្នកដឹកនាំ
ប្រគំនៅទាំ មេក្មេងៗ
ស៊ឹម សុភ័ក្ដិ អ្នក ប្រគំលេង
រួមក្មេងផ្សេង សំ ណាង ពន្លក។

សាវ៉ន ជីមី លេងស៊ីគ្នា
ស្ម័គ្រមិនទាមទារ បច្ច័យរក
បើឲ្យក៏ព្រម ទទួលយក
លៃលកចែកគ្នា ចូលវត្តខ្លះ។

វត្ត ទួលសំពៅ រាជ្យ ដែនឃុំ
ដីឥដ្ឋ ទីជុំ កៀនស្វាយ ចាស់
ថ្ងៃ១៣រោច មេឃស្រលះ
ពីរថ្ងៃចាំច្បាស់ មុនបុណ្យភ្ជុំ។

ខែចន្ទគតិ ភទ្របទ /ភាត់ទ្រាក់បុត/
លាងចិត្តបរិសុទ្ធ ញាតិចោមជុំ
ជំនឿបុរាណ តាមចាស់ទុំ
១៥រោចជុំ សែនដូនតា៕

© rbu_spp September 21, 2014 Puthpong Sao.

 — at Tuol Sampeov Reach pagoda, Dey Eth, Kien Svay, Kandal, some 20 km southeast of Phnom Penh, off Natio...

2:20

Unlike

rbu 595 -- MOVIE SCRIPT WRITING WORKSHOP

A script writers workshop presented by two Thai experienced experts: Lecturer Nathaphon Amorntut from Siam University, Bangkok and Mr. Phairat Chaikaweephun specialized in doubling music of films, took place at Park Cafe (2nd floor, or 1st floor by British call) opposite L' Institut Pasteur, near Calmette Hospital on Preah Monivong boulevard, Phnom Penh.

The seminar -- coordinated by Prof. Khem Chan SoAkHaing ឃឹម ច័ន្ទសុអហំ and Mrs. Sreychhouk, General Manager of Chlang Den Production and sponsored by Mr. Ly Bun Hien, owner of this entertainment company -- initially scheduled from 8 to 11 am, started around 8:30 and prolonged to 1:30 pm, with a Cambodian writer Mak Suong (who speaks Lao, and Thai to some extent) on the mic helping the two Thai-speaking presenters with interpreting for the event.

Two movies, a 30-minute film by Prof. Nathaphon Amorntut and his now-defunct friend that won World Number One Award of short films at International Films Festival in the past, and recognized by The USA's Defense and Foreign Affairs Ministries, as asserted by the artist himself and another 90-minute-long film by unnamed foreign artists -- were screened along with their interpretation for the seminar followed by a Q&A session.

Phairat who spent one year learning music in Australia after gaining his bachelor's in music from a Thai college showed his skill playing an electronic instrument to tune the environment. Of those pieces of music, some are Khmer tunes, he said of his knowledge of Khmer musical sources.

A girl student at Build-Bright [Private] University in Phnom Penh Serey Sang, a young Khmer rapper was spotted, recognized and asked by Mr. Nathaphon to perform her skill before the audience who applauded her. The Thai presenter went on saying if he made a film that needed her performance he'd ask for her participation as an actress.

The attendees were asked to work in 3 groups to write film scenarios in 15 minutes. I was in Group 3 (with Hang Borin, Mrs. Ly Marady, Proeung Pranit, Chan Panha, Kettya, the girl rapper Serey Sang and another man) that discussed and wrote a short story on Hang Boring's theme, just each of us put some inputs to develop it: A widow liked buying second hand goods from different countries. The initial [dead] owners of the items [without being observed by the tenant] came to the woman's house to be or play with their respective objects of love at the notice of her neighbours.

The items should, in Borin's initial ideas, be collected to a museum. I suggested they be ritualized in Khmer traditional ceremony -- to put some Khmer national spirit in our imagery movie for the potential viewers of it -- and before they be sent to their country of origin, to end our scenario.

Group 1 wrote about "Glasses" -- the inspiring object worn by Prof Khem Chan SokAkHaing, one of the group's members -- whereas Group 2 wrote their theme on a girl's death while having a vacation at seashore, related to the social media use.

Then, Professor Nathaphon and his co-presenter Phairat gave their thumbs up praising the three groups' works as originally good he had never heard of. "We hope to have such opportunities next time," assured Prof. Nathaphon, to the applause of the workshop participants. "We [Thai and Cambodian writers and film makers] have to cooperate," he went on.

At the end of the workshop, family-photos were taken. Apart, some posts as shown here -- with me at the centre, Lecturer Nathaphon on my right, Phairat on my left and another Thai girl kneeling on the latter's left -- were kindly shot by Mr. Ly Bun Hien, the sponsor of the seminar, using my phone camera, on my request.

Thanks to all participants -- both those who were there throughout the event and those who left before the Q&A session and the practical writing of scenarios -- especially, Mr. Ly Bun Hien of Chlang Den Production, his manager Mrs. Chhouk Meas, Prof Nathaphon, Musicain Phairat, Prof SoAkHaing, the Park Café and those who read this article. My thanks also go to brother Mak Suong for taking some of my photos there.

rbu 594 -- រាត្រីបិទភ្នែក

រាត្រីបិទភ្នែក ដេកមិនលក់
នៅអង្គុយងក់ ស្ងាបហ៊មៗ
ងើយមើលឃើញមេឃ ងងឹតព្រម
ផ្កាយពួនក្រោយខ្ទម ចិត្តកំព្រា។

យកដៃឱបទ្រូង លួងបេះដូង
រោមឡើងបះច្រូង កាយរងា
រណ្ដំជើងធ្មេញ បាត់ពម្ងា
ទ្រូងអើយវេទនា ព្រាត់សង្សារ។

អ្នកគ្រូ Danin ៖

នឹកគ្រាថ្នមបី ដៃត្រកង
គេងកើយទ្រូងបង ផ្សងស្នេហា
ធ្លាប់នៅនែបនិត្យ ជិតកាយា
ឥឡូវកនិដ្ឋា បែរឃ្លាតឃ្លា។

Puthpong Sao ៖

អូនឃ្លាតពីបង ព្រោះហេតុអ្វី
ឬស្នេហ៍ភក្ដី ត្រូវជួបមារ
ជ្រែកហែកទ្រូងបង ឲ្យក្រំគ្រា
រស់នៅកំព្រា ព្រាត់មាសមួយ?

សូមព្រះសណ្ដោស ប្រោសដល់ខ្ញុំ
ឲ្យបានជួបម៉ុម ផុតទុក្ខព្រួយ
មេឃអើយភ្លឺឡើង បើកភ្នែកជួយ
ប្រោះព្រំស្នេហ៍មួយ ជួបចន្ទ្រអូន។

Like

rbu 593 -- គូររូបម៉ែបានគេងឱប

"ម៉ែខ្ញុំទៅណា ឯណាម៉ែ?
កូនរកឥតល្ហែ តែមិនជួប
មិនឃើញមុខម៉ែ ទុក្ខរឹតរួប
ចង់ជួបមុខម៉ែ ដូចគេឯង"។

ក្មេងស្រីតូចនេះ ចង់ជួបម៉ែ
ខានជួបយូរខែ ទុក្ខចំបែង
មិនដឹងម៉ែស្លាប់ យំក្ដែងៗ
នាងតូចតុបតែង គូររូបម៉ែ។

នាងគូរលើដី រូបម៉ែនាង
គូសដាមព្រាងៗ គិតថាម៉ែ
ចូលគេងទន្ទឹម កើយជាប់ក្បែរ
គីិតថាជាម៉ែ គេងឱបកូន។

កម្សត់រំជួល ទឹកភ្នែកដាម
ទឹកភ្នែករហាម មុខស្រពោន
ហូរកាត់ផែនថ្ពាល់ នាងតូចកូន
ពុំមានបងប្អូន ស្រណោះក្រៃ។

រឿងពិតកើតនៅ រដ្ឋអ៊ីរ៉ាក់
ភ្នក់ភ្លើងមរណៈ គ្មានតម្លៃ
ផ្ដាច់ជន្មពលរដ្ឋ រៀងរាល់ថ្ងៃ
សង្គ្រាមប្រល័យ មនុស្សសាង។

© rbu_spp 9:59 am September 18, 2014 Sao Puthpong

Your thoughts....

Like

rbu 592 -- សត្វក្ដាន់តដៃទល់ព្រាន

សត្វក្ដាន់ តដៃទល់ព្រាន បំពារបំពាន រុករាន ទីឋានវានៅ។
រំលោភ ញឹកញាប់ពេកទៅ វាឡើងមួរម៉ៅ ចិត្តក្ដៅ ចេញមុខតតាំង។
មិនបុស មិនជល់បុកខ្លាំង គ្រាន់តែដាល់ផាំង ម៉ាំងៗ នឹងជើងមុខពីរ។
ព្រានភ័យ ប្ររាវក់វីរ ប្រាសប្រឹងគេចពី ដែនទី តំបន់ព្រៃក្ដាន់។
ដូសប្រូស នឹងដីសាន់វុ័ណ្ឌ បានដៃសត្វក្ដាន់ នាយព្រាន ភ័យតក្កមា។
ក្ដាន់ដូច នៅមានមេត្តា មិនបានប្រហារ កម្លា មិនប្រើស្នែងជល់។
ប្រយុទ្ធ មួយនឹងមួយទល់ ចិត្តនៅយោគយល់ ចង់ផ្ដល់ មេរៀនឲ្យព្រាន។
"ព្រានអើយ ក្រោយៗកុំហ៊ាន យើងសូមព្រមាន ពួកព្រាន ឈប់តាមប្រមាញ់។
សត្វព្រៃ គ្នាក៏ស្រឡាញ់ ជីវិតគិតកាញ់ កុំបាញ់ សម្លាប់សត្វព្រៃ។
គ្នារស់ តំបន់ទីទៃ គិតព្រួយមមៃ ក្នុងព្រៃ ប្រាថ្នាចង់សុខ។
ព្រានឯង ប្រស្ដែងអុកឡុក បំផ្លាញសំបុក ជម្រក ដែនសត្វព្រៃយើង"។
ព្រានព្រួយ ខ្លួនមួយលើកជើង ព្រមលះទំនើង ពួកយើង ឈប់បរបាញ់ហើយ"។
ក្ដាន់ព្រម ប្រាប់ថាកុំឡើយ ព្រមព្រៀងគ្នាហើយ ភ័យស្លន់ កុំសន្យាបោក។
បើឯង លេបពាក្យពិតថោក ក្រោយមិនឲ្យក្រោក អញបោក ដេកស្លាប់នឹងដី។
ហ្វូងក្ដាន់ ធ្វើជាសាក្សី គូសព្រំលើដី ទីព្រៃ ឲ្យព្រានឈប់ចូល៕

© rbu_spp 6:44 am September 18, 2014 Puthpong Sao

Karma

00:24

rbu 591 -- ដៃភ្នែកវិចិត្រករ

មើលហើយមើលទៀត មិនចេះណាយ
មើលគិតវែងឆ្ងាយ មិនអស់ចិត្ត
មើលនឹកសរសើរ រូបប្រណីត
ជាងចេះវិចិត្រ ឥតទាស់ភ្នែក។

ឱ ទេពកោសល្យ វិចិត្រករ
វាសព្រាង យ៉ៗ លឿនដូចផ្លេក
បន្ទោរឆ្ចាចឆ្វៀក មួយក្រឡេក
ត្រឹមមួយព្រិចភ្នែក ស្រមោលពេញ។

វាត់វាសថែមនេះ នៅត្រង់នោះ
ចក្ខុឃើញធ្លុះ រត់រមេញ
ដានភ្នែកតាមទាន់ ប្រឹងប្រដេញ
ចេញរូបស្រស់ពេញ គាប់ចិន្តា។

© rbu_spp 10:50 pm September 17, 2014 Puthpong Sao

rbu 590 -- មោទនភាពជាតិខ្មែរលង់សុរា

មោ ទនភាពជាតិខ្មែរ
ឃាត កម្មកើតហូរហែ
ទាំង នៅស្រែទីក្រុង
ដោយ សារផឹកសុរា
ចិត្ត ក្លៀវក្លាងប់ផុង
សម្លាប់ឃោរឃៅស្លុង
ហ្នឹង ហ្នុងផលសុរា។

គ គ្រឹកគគ្រេងផ្សាយ
ផឹក ជល់កែវក្អាកក្អាយ
សប្បាយស្រែកឡូឡា
អត់ លុយចេះដើរលួច
រួច សម្លាប់យាយតា
បាត់ អស់ចិត្តមេត្តា
ឯ ណាសីលធម៌ជាតិ។

គ្រោះ ថ្នាក់ចរាចរណ៍
ឃើញ ស្លាប់រាល់ថ្ងៃក៏
ដោយ សារសុរាធាតុ
ស្រ វឹងជោកជាំទោរ
ឡាន ម៉ូតូព្រោងព្រាត
បុក កិនហូរឈាមខ្ទាត
ឃ្លាត ញាតិស្លាប់អសារ។

មោ ទនភាពស្រវឹង
គ្រប់ គ្នាឮឃើញដឹង
ហ្នឹង បន្ទោសអ្នកណា
រដ្ឋាភិបាលអួត
ពាក្យ ចាស់ឆ្កួតសុរា
សង្គមលង់ដុល្លារ
ស្រា បំផ្លាញជាតិខ្មែរ៕

© rbu_spp 7:23 pm Puthpong Sao

ចាប់បានជនល្មើសសំលាប់ តា យាយនឹងពូដោយសាសុំលុយទិញស្រាផឹកមិនបាន (4 photos)

Like

rbu 589 -- ចាបកន្លង់

ឱ ចាបកន្លង់ ក្រឡេកត្រង់ រកចំណី
រក ដង្កូវក្ដី សត្វល្អិតអ្វី ផ្ញើបុត្រភ្ងា
នែ៎ ហ្នឹងជីវិត ជារឿងពិត ធ្វើគ្រប់គ្នា
គឺ រស់គ្រប់គ្រា ត្រូវការវា ចំណីហ្នឹង។

នេះ នាងជាមេ ប្រឹងគ្នាន់គ្នេរ ចិញ្ចឹមខ្លួន
និង មើលថែថួន ថែបុត្រស្ងួន តូចច្រឡឹង
នែ៎ នៅតូចៗ មេក៏ដូច បាខំប្រឹង
គិត ខ្វល់រឿងហ្នឹង គ្រប់គ្នាដឹង គុណមេបា។

ឱ ចាបកន្លង់ ខ្លះហៅត្រង់ ចាបដង្កូវ
អ្នក ហើរតាមផ្លូវ រកដង្កូវ ជាអាហារ
តាម គ្រប់ច្រកល្ហក ស្វែងពុំខក ទីណាៗ
ទោះ ភ្លៀងម្ដេចម្ដា ក្ដៅយ៉ាងណា ពុំនឿយណាយ។

ឮ សំនៀងអ្នក គ្រលួចជាក់ ភ្លេងធម្មជាតិ
ពិត កំដរញាតិ ឲ្យចាកឃ្លាត ទុក្ខរសាយ
មែន បានមួយគ្រា អ្នកច្រៀងលា ផុតខ្វល់ខ្វាយ
ដូច បានសប្បាយ លាទៅឆ្ងាយ ស្អែកវិលវិញ៕

© rbu_spp 8:55 am September 17, 2014 Puthpong Sao

rbu 588 -- ខុសជាមេរៀន ប្រាប់ផ្លូវត្រូវ

ខុសជាមេរៀន ប្រាប់ផ្លូវត្រូវ
ខុសពីឥឡូវ នៅឱកាស
ដឹងខ្លួនកែទាន់ មិនផ្ដេសផ្ដាស
ច្រឡោច្រឡាស ឆាប់កែខ្លួន។

កុំឡើយដឹងខុស ពុំព្រមកែ
ខុសជ្រុលហូហែ ទុក្ខផ្ទួនៗ
ខុសពីតិចៗ រអៀសខ្លួន
កែត្រូវពេញចួន មានភ័ព្វវិញ។

កុំឲ្យខ្លួនខុស ហួសពេលកែ
ខុសនេះមុខតែ ទុក្ខទោម្នេញ
ហួសអស់ផ្លូវកែ ចង់ប្រែវិញ
ហាយំលែងចេញ កែលែងបាន៕

© rbu_spp September 17, 2014 Puthpong Sao

I still remember u and still waiting for u here.... — feeling Alone here withAh Mena and 5 others.

Like

rbu 587 -- ឱ ផ្កានាង ញ

ផ្កា ញ ឃើញញុល ចង្អុលមេឃ
ក្ដឹបស្រុះស្អះស្កេក ដូចក្បាលដោះ
ពកប៉ិចលេចឡើង ឃើញស្រស់ៗ
ក្រមុំស្ទើរស្មោះ ញ ដោះផ្លែ។

ញ អើយ នាងញ័រ ដែរឬអ្វី
ញញឹមមេត្រី មានមន្តស្នេហ៍
ស្រស់ស្រើបទាំងភ្នែក បេះដូងដែរ
ញ ក្រមុំស្រែ ឬដីក្រុង។

ញ័រស្លឹករលាស់ តាមវាយោ
ញ នាងមិនថ្ងូរ ផ្លែនៅចុង
ញ មានតម្លៃ ខ្ចីទុំហ្នុង
ប្រយោជន៍បម្រុង ពេញល្បីឈ្មោះ។

ទោះផ្លែនាងទុំ ពុំពីសា
ក្មេងពុំត្រូវការ នេះក៏ព្រោះ
ទុំនាងមែនពិត ឮពីរោះ
ការពិតផ្លែនោះ ផ្សំឱសថ។

ស្លឹកនាងបន្លែ ក្នុងសម្ល
ឬ៏ក៏អាម៉ុក ឆ្ងាញ់ប្រាកដ
ពីសាបានម្ដង ចិត្តចារកត់
ទោះផ្កានាងអត់ មានសម្រស់។

© rbu_spp 4:59 pm September 14, 2014 Puthpong Sao

Natural khmer

ផ្លែ ញ...

Like

rbu 586 -- អ្នកស្រែស្រុកគេ ទំនេរអានសៀវភៅ

អ្នកស្រែស្រុកគេ នៅពេលទំនេរ គេអានសៀវភៅ
ទោះពេលសម្រាក នៅកណ្ដាលផ្លូវ គេទាញសៀវភៅ
ឆ្លៀតអង្គុយអាន។

គេអានសៀវភៅ ថាតាមត្រង់ទៅ ពេលណាឆ្លៀតបាន 
ទោះមានពេលតិច ឆ្លៀតបានប៉ុន្មាន ពុំសូវដែលខាន
តភាគពេលក្រោយ។

ទម្លាប់ត្រូវហ្នឹង ធ្វើឲ្យគេដឹង កើនគំនិតដោយ
ជាប់នឹងចំណេះ ការអានផ្ដល់ឲ្យ ទោះមុនឬក្រោយ
អានមានប្រយោជន៍។

ទោះចាស់ប៉ុនណា គេចេះយល់ការណ៍ ពុំធ្វើអសោច
ប្រព្រឹត្តតែត្រូវ អានមានប្រយោជន៍ ធ្វើនេះយ៉ាងហោច
គម្រូកូនចៅ៕

© rbu_spp September 12, 2014 Puthpong Sao
Thank American poet Miekal And for the priceless photo of American farmer's good reading behavior and example.

Like